تازه جامعه اسلامی در مدینه پا گرفته بود پیامبر(ص) چون شمعی فرزوان در جمع صمیمی مهاجران و انصار، همراه با خانواده خود زندگی می کرد. چشم های مسلمانان به خانه پیامبر دوخته شده بود، در انتظار این که فاطمه (سلام علیها) با چه کسی ازدواج خواهد کرد.
برخی که خود را شایسته همسری با دختر پیامبر(ص) می دانستند به خواستگاری او رفتند اما پیامبر(ص) فرمودند: امر ازدواج فاطمه(س) با پروردگار اوست. [1]
در این میان چند نفر از مسلمانان به حضرت علی(ع) گفتند: «تو به خواستگاری فاطمه برو شاید پیامبر(ص) بپذیرد.» [2]
فاطمه زهرا(س) به عقد امیرالمومنین در آمد و مردم شنیدند که پیامبر(ص) فرموده است:
بشارت باد بر تو ای ابوالحسن! خداوند در آسمان، فاطمه را به عقد تو در آورد، قبل از اینکه من در زمین او را به همسری تو درآوردم.
و فرمود: «و لولا علی لما کان لفاطمه کفو»[3]
اگر علی نبود برای حضرت فاطمه(س) هیچ همتا و همانندی یافت نمی شد.
فضای پر امید خانه حضرت زهرا(س) را شکوفه های انتظار پوشانده بود. انتظار نوزادی که لبخند شادمانی را بر لب های پیامبر(ص) می نشاند. این مولود نه تنها نور چشم و فرزند فاطمه(س) بود، بلکه پاره قلب و فرزند پیامبر(ص) نیز بود.
مردم مدینه این حدیث را از رسول خدا(ص) شنیده بودند که می فرمود: خداوند فرزندان هر پیامبری را، تنها از نسل او قرار داد، اما فرزندان مرا از نسل من و از نسل علی بن ابی طالب (ع) قرار داد، فرزندان هر دختری به پدرشان نسبت داده می شوند، جز فرزندان فاطمه(س) که من پدر آنان هستم. [4]
سرانجام، در نیمه ماه رمضان، ماه زیبای ضیافت الله، فرزند رسول خدا
(ص) دیده به جهان گشود و شادمانی و سرور فضای خانه پیامبر(ص) و امام علی(ع) را عطرآگین کرد.
در تاریخ ولادت آن حضرت اختلاف وجود دارد، که در تاریخ روز ولادت همگی اقوال یکی می باشد ولی در تاریخ سال ولادت دو قول که یکی سال دوم هجری و دیگری سال سومی هجری بادشد. که با بررسی اقوال مختلف صحیح تری دو قول مربوط به سال سوم هجری می باشد.
بنابراین امام مجتبی(ع) در شب سه شنبه[5]، نیمه ماه مبارک رمضان[6] سال سوم هجرت[7] متولد شدند. این خود فضیلتی برای این امام بزرگوار است که در چنین ماهی و چنین شبی قدم به این عالم گذاشت.
در واقع امام حسن(ع) دو سال پس از تزویج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه متولد شد و این واقعه بین جنگ احد و آمدن پیغمبر به مدینه بود. [8]
امام حسن(ع) در شش ماهگی به دنیا آمده همچون عیسی بن مریم که او هم شش ماهه به دنیا آمده بود.
روایت کرده اند: که یک روز ام فضل همسر عباس عموی پیامبر به منزل او آمد و گفت: ای محمد دیشب در خواب دیدم که یکی از اعضای بدن خود را در خانه من جا نهادی. پیامبر فرمود: فاطمه دخترم پسری به دنیا آورده است که تو باید او را شیردهی. [9]
امام حسن(ع) نه تنها از سوی پدر بلکه از سوی مادر به عبدالمطلب و از هر دو سو علی نیز به هاشم منسوب می گردد و از آنجایی که حسن به جد بزرگوارش بیش از حد شباهت داشت رسول خدا(ص) می فرمود: حسن از آن من است و حسین از آن علی است.
برگرفته از تحقیق پایانی خانم مریم مشی [10]
در روزهای 8 و 10 و 12 تیر کلاس های آموزش تحقیقات پایانی و آیین نامه جدید برای طلاب و فارغ التحصیلان
حوزه الزهرا برگزار گردید.
در این کلاس ها شیوها و مراحل نوشتن تحقیقات پایانی و نکات تغییر یافته در آیین نامه گفته شد و به اشکالات و سوالات طلاب در این باره پاسخ داده شد.
شعبان کم کم غروب می کند و
و به آغوش یادها می رود…
باز بوی رمضان در میان کوچه پس کوچه ها ی دل های عاشق می پیچید
و یک نفر منتظر است …
اقاقی ها عجیب روزه سکوت گرفتند
انگاراتفاقی خواهد افتاد
حتما
امسال حتما با سال های دیگر فرق می کند
باید اینطور باشد
وگرنه که بد باختیم
امسال شاید سال موعود باشد
امسال شاید روزه ی غیبت افطار شود
شاید بیاید مسافر غریب و تنهای کوچه پس کوچه های مدینه
غربت نشین بقیع
خدایا منتظرم
در انتظار افطارغیبت
کاش رمضان امسال عید فطرش، عید افطار غیبت باشد
کاش
“متن از: نجمه خاتون”
ماه مبارک شعبان، ماه بسيار شريفى است و منسوب است به حضرت سيد انبياء (صلى الله عليه وآله)؛ آن حضرت اين ماه را روزه مى داشت و وصل مى كرد به ماه رمضان و مى فرمود: شعبان ماه من است؛ هر كه يك روز از ماه مرا روزه بدارد بهشت او را واجب شود و از حضرت صادق عليه السلام روايت است كه چون ماه شعبان داخل مى شد حضرت امام زين العابدين عليه السلام اصحاب خود را جمع مى نمود و مى فرمود: اى گروه اصحاب من مى دانيد اين چه ماهى است؟ اين ماه شعبان است، و حضرت رسول صلى الله عليه وآله مى فرمود شعبان ماه من است؛ پس روزه بداريد در اين ماه براى محبّت پيغمبر خود، و براى تقرّب به سوى پروردگار خود
.
بحقّ آن خدايى كه جان علىّ بن الحسين به دست قدرت اوست سوگند ياد مى كنم كه از پدرم حسين بن على عليهما السلام شنيدم كه فرمود: شنيدم از اميرالمؤمنين عليه السلام كه هر كه روزه دارد شعبان را براى محبّت پيغمبر خدا و تقرّب بسوى خدا، دوست دارد خدا او را و نزديك گرداند او را به كرامت خود در روز قيامت، و بهشت را براى او واجب گرداند.
و شيخ روايت كرده از صفوان جمال كه گفت فرمود به من حضرت صادق عليه السلام كه وادار كن كسانى را كه در ناحيه و اطراف تو هستند بر روزه شعبان گفتم فدايت شوم مگر مى بينى در فضيلت آن چيزى فرمود بلى بدرستى كه رسول خداصلى الله عليه وآله هرگاه مى ديد هلال شعبان را امر مى فرمود مُنادى را كه ندا مى كرد در مدينه اى اهل مدينه من رسولم از جانب رسول خدا به سوى شما مى فرمايد آگاه باشيد بدرستى كه شعبان ماه من است پس خدا رحمت كند كسى را كه يارى كند مرا بر ماه من يعنى روزه بدارد آن را پس گفت حضرت صادق عليه السلام كه اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمود كه فوت نشد از من روزه شعبان از زمانى كه شنيدم منادى رسول خداصلى الله عليه وآله ندا كرد در شعبان و فوت نخواهد شد از من تا مدتى كه حيات دارم انشاءالله تعالى پس مى فرمودكه روزه دو ماه شعبان و رمضان توبه و مغفرتست ازخدا وند متعال.
رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله : أَلَا إِنَّ رَجَباً شَهْرُ اللَّهِ الْأَصَمُّ وَ هُوَ شَهْرٌ عَظِيمٌ وَ إِنَّمَا سُمِّيَ الْأَصَمَّ لِأَنَّهُ لَا يُقَارِبُهُ شَيْ ءٌ مِنَ الشُّهُورِ حُرْمَةً وَ فَضْلًا عِنْدَ اللَّهِ وَ كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِيَّةِ يُعَظِّمُونَهُ فِي جَاهِلِيَّتِهِمْ فَلَمَّا جَاءَ الْإِسْلَامُ لَمْ يَزْدَدْ إِلَّا تَعْظِيماً وَ فَضْلًا أَلَا إِنَّ رَجَباً شَهْرُ اللَّهِ وَ شَعْبَانَ شَهْرِي وَ رَمَضَانَ شَهْرُ أُمَّتِي
پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) مى فرمايند: رجب، «شهرالله الأصم» است و بدان سبب آن را «اصم» ناميدند که هيچ ماهى به عظمت آن نمى رسد، مردم زمان جاهليت به رجب حرمت مى نهادند و آنگاه که اسلام درخشيدن گرفت، بر حرمت آن افزود. بدانيد که رجب ماه خدا، شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است،
وسائل الشيعة: ج 10 ص 475
رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : مَن أحيا لَيلةَ العِيدِ ولَيلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ ، لَم يَمُتْ قَلبُهُ يَومَ تَموتُ القُلوبُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه شب عيد (فطر و قربان) و شب نيمه شعبان را احيا كند ، در آن روزى كه دلها مى ميرند ، دل او نميرد .
ثواب الأعمال : ١/١٠٢/٢
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : كانَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام لايَنامُ ثلاثَ ليالٍ : لَيلةَ ثلاثٍ وعِشرِينَ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، ولَيلةَ الفِطرِ ، ولَيلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ ، وفيها تُقسَمُ الأرزاقُ والآجالُ وما يَكونُ في السَّنَةِ .
امام رضا عليه السلام : امير المؤمنين عليه السلام سه شب را نمى خوابيد : شب بيست و سوم ماه رمضان ، شب عيد فطر و شب نيمه ماه شعبان ؛ در اين شبها ، روزيها تقسيم و مدّت عمر و هر آنچه در آن سال رخ خواهد داد ، تعيين مى شود .
البحار :٩٧ / ٨٨ / ١٥
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : صَومُ ثلاثةِ أيّامٍ مِن كُلِّ شَهرٍ أربَعاءُ بَينَ خَميسَينِ وصَومُ شَعبانَ يَذهَبُ بوَسواسِ الصَّدرِ ، وبَلابِلِ القَلبِ .
امام على عليه السلام : روزه گرفتن در سه روز از هر ماه ـ پنجشنبه اوّل و آخر ماه و چهار شنبه وسط آن و روزه ماه شعبان ـ وسواس سينه و پريشانى هاى دل را از بين مى برد .
الخصال : ٦١٢ / ١٠
وسائل الشيعة: ج 8 ص 104
عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عليه السلام : قَالَ صِيَامُ شَعْبَانَ ذُخْرٌ لِلْعَبْدِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ يُكْثِرُ الصَّوْمَ فِي شَعْبَانَ إِلَّا أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ مَعِيشَتِهِ وَ كَفَاهُ شَرَّ عَدُوِّهِ وَ إِنَّ أَدْنَى مَا يَكُونُ لِمَنْ يَصُومُ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أَنْ تَجِبَ لَهُ الْجَنَّةُ
امام صادق (علیه السلام) فرمودند : روزه شعبان ذخيره روز قيامت بنده است و هر بنده اى که در ماه شعبان زياده روز بگيرد خداوند امر معيشت او را سامان بخشد و شرّ دشمن را از او دفع کند .
وسائل الشيعه ج : 10ص 505
هنگامي که ماه شعبان فرا مي رسيد امام سجاد عليه السلام اصحاب خود را فرا ميخواند و درباره فضيلت ين ماه سخن گفت. آنگاه ميفرمود:«هر کس بري محبت پيامبر و تقرب به خداوند، ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند او را در روز قيامت مشمول کرامت خود ميگرداند و بهشت را بري او لازم مي شمارد».
از امام صادق(علیه السلام) روايت شده است: چون ماه شعبان ميرسيد حضرت زينالعابدين(علیه السلام) اصحاب خود را جمع ميكرد و ميفرمود: اي اصحاب من، ميدانيد اين چه ماهي است؟ اين ماه شعبان است، و حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) ميفرمايند: شعبان ماه من است، پس در اين ماه براي جلب محبّت پيغمبر خود، و براي تقرّب به سوي پروردگار خويش، روزه بداريد، به خدايي كه جان عليبن الحسين(علیه السلام) به دست قدرت اوست، سوگند ياد ميكنم از پدرم حسينبن علي(علیه السلام) شنيدم كه فرمود: از اميرالمؤمنين(علیه السلام) شنيدم: هر كه شعبان را براي جلب محبّت پيامبر، و تقرّب جستن به سوي خداوند روزه بدارد خداوند او را دوست بدارد، و در روز قيامت به كرامتش نزديك نمايد، و بهشت را بر او واجب گرداند.
پيغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود : هر که شب عيد و شب نيمه شعبان را بعبادت زنده بدارد دلش نميرد در روزى که دلها بميرند .
شيخ از صفوان جمّال روايت كرده است كه امام صادق(علیه السلام) به من فرمود: كساني را كه پيرامون و اطراف تو هستند به روزه شعبان وادار كن. گفتم: فدايت شوم، مگر در فضيلت آن چيزي ميبيني؟ فرمود: آري رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) هرگاه هلال شعبان را ميديد، به منادي دستور ميداد تا در مدينه ندا كنند: اي اهل مدينه، من از جانب رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به سوي شما ارسال شدهام، آن حضرت ميفرمايد: آگاه باشيد، به درستي كه شعبان ماه من است، خدا رحمت كند كسي را، كه مرا در ماه من ياري كند، يعني روزه بدارد آن را، سپس امام صادق(علیه السلام) چنين گفت: اميرالمؤمنين(علیه السلام) ميفرمود: از هنگامي كه شنيدم منادي رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در شعبان ندا داد، روزه شعبان از من فوت نشد، و تا زماني كه زنده هستم به خواست خداوند از من فوت نخواهد شد.
پس ميفرمود: روزه دو ماه شعبان و رمضان مايه توبه و آمرزش خداست. اسماعيلبن عبدالخالق روايت كرده است: نزد امام صادق(علیه السلام) بودم، ذكر روزه شعبان به ميان آمد، حضرت فرمود: در فضيلت روزه شعبان چنين و چنان است، تا جايي كه انسان مرتكب قتل حرام ميشود، پس چنانچه شعبان را روزه بدارد، اين روزه به او سود ميرساند، و به خواست خداوند آمرزيده ميشود!
از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است كه از وجود مبارك ايشان دربارة فضيلت روزة رجب سؤال كردند؟ فرمود: چرا از روزه شعبان غافل هستيد؟ راوي عرض كرد: يَابنَ رسولالله كسي كه يك روز از شعبان را روزه بدارد، چه ثوابي دارد؟ فرمود: به خدا سوگند بهشت پاداش آن است، عرض كرد يَابنَ رسولالله بهترين اعمال در اين ماه چيست؟ فرمود: صدقه و استغفار، هر كه در ماه شعبان صدقه دهد حقتعالي آن را رشد و نموّ دهد همانگونه كه يكي از شما بچّه شترش را رشد ميدهد، تا آن كه در قيامت، در حالي كه به اندازة كوه احد شده باشد به صاحبش باز گردد.
چهارم: در تمام اين ماه هزار مرتبه بگويد: «لا إِلهَ إِلَّا اللهُ، وَ لا نَعْبُدُ إِلّا إيّاهٌ مٌخْلِصينَ لَهُ الدّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ ؛ معبودي جز خدا نيست، و نپرستيم جز او را، در حالي كه دين را براي او خالص كرديم، گرچه مشركان را خوش نيايد».
روايت شده است كه در هر پنجشنبة ماه شعبان آسمانها را زينت ميكنند، پس ملائكه عرض ميكنند، خداوندا! روزهداران اين روز را بيامرز، و دعاي آنان را اجابت فرما. در خبر نبوي است: هر كه روز دوشنبه و پنجشنبة شعبان را روزه بدارد، حقتعالي بيست حاجت از حوايج دنيا، و بيست حاجت از حوايج آخرت او را برآورد. ششم: در اين ماه بسيار صلوات فرستد.
حضرت رضا (علیه السلام) فرمود : شب نيمه شعبان جمع زيادى از دوزخ آزاد گردند و گناهان بزرگ بخشوده شود ، در ان شب بذکر خدا و استغفار و دعا بپردازيد که دعا در آن مستجابست .
.. پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند : شعبان ماه منست و ماه رمضان ماه خدا است ، هر که يکروز را از ماه من روزه دارد من در قيامت شفيع او خواهم بود و هر که دو روز از آن روزه دارد گناهان گذشته اش بخشوده شود و هر که سه روز آن را روزه دارد به وى گفته شود که عمل را از سر گير .
ابو صلت هروى گويد : آخرين هفته شعبان بخدمت امام رضا (علیه السلام) رفتم ، حضرت بمن فرمود : اى ابا صلت ماه شعبان بيشترش گذشت و اين آخرين هفته آنست کآنچه را که در گذشته اين ماه کوتاهى نموده اى در اين باقى مانده تدارک کن و بر تو باد که بنيازهاى اصلى خود توجّه کنى و دعا و استغفار بسيار کن و قرآن را زياد بخوان و از گناهانت در پيشگاه خدا توبه نما تا چون ماه خدا به تو رو کند خود را براى خدا خالص کرده باشى و هر امانت يکار که بگردن دارى بپرداز و هر کينه که از مؤمنين بدل دراى از دل بزدا و هر گناهى را که بدان آلوده بوده اى دست از آن بردار و از خدا بترس و در پنهان و آشکار امور خويش را بدو تفويض کن ، و هر که بخدا توکل کند خدا او را بس است …
امام باقر (علیه السلام) فرمود : هر که در شب نيمه شعبان حسين (علیه السلام) را زيارت کند گناهش آمرزيده شود …
از حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) روايت شده که خداوند در شب نيمه شعبان ببندگانش مينگرد و آمرزش خواهان را بيامرزد و رحمت طلبان را رحمت کند ولى کينه توزان را همچنان بعقب اندازد.
منابع:
1: مفاتيح الجنان، مرحوم شيخ عباس قمي(رحمت الله علیه)
2:جامع الاحادیث