کلاس های آموزش نرم افزارهای اسلامی ؛ جامع التفاسیر نور، جامع الاحادیث و … در حوزه علمیه الزهرا(سلام الله علیها) شیراز در حال برگزاری است.
این کارگاه که در ضمن دروس مهارت آموزی پژوهشی برگزار می شود از ابتدای ترم تحصیلی تاکنون با تدریس استاد محترم سرکار خانم فربود در حال برگزاری است.
برگزاری نمایشگاه کتاب به مناسبت هفته سلامت روان با هدف ارتقاء سطح علمی طلاب پیرامون نشاط و سلامت روان جامعه در حوزه علمیه الزهرا(س)
به منظور قدردانی از زحمات بی دریغشان و تحکیم وحدت بین ملت ایران و عراق ،هدایای فرهنگی توسط طلاب حوزه علمیه الزهرا(س) به کودکان و بانوان خدمتگزار موکب های عراقی در طول مسیر راهپیمایی اربعین، اهدا شد.
برگزاری مراسم سوگواری رحلت پیامبر اکرم(ص) و امام رضا(ع) در حوزه علمیه الزهرا(س).
در پایان طلاب میهمان سفره حضرت زهرا(س) بودند.
تعریف پلورالیسم دینی
پلورالیسم دینی طرز تفکر و مکتبی است که به حقانیت و نجات بخش بودن همه یا مجموعه ای از ادیان در یک عرصه معتقد است و با انحصار گرایی دینی و اعتقاد به منحصر بودن حقانیت و نجات بخشی در دین و آیین خاص مخالف است و مراد از آن این است که حقیقت مطلق و نجات رستگاری را در انحصار یک دین یا مذهب و پیروی از شریعت و آیین خاص ندانستیم، حقیقت مطلق را مشترک میان همۀ ادیان و مذاهب یا مجموعهای از آنها، آنها را جلوههای گوناگون از حق مطلق بشماریم.[1]
بحث دربارۀ پلورالیسم دینی دست کم در سه سطح مطرح میشود: تجربۀ دینی، اعتقادات دینی و اعمال و مناسک دینی، پلورالیسم دینی به معنای به رسمیت شناختن دینهای مختلف و رأی دادن به بهره مندی همۀ آنها از حقیقت است.[2]
در جای دیگر پلورالیسم دینی اینگونه تعریف میشود: حقیقت و رستگاری منحصر در دین ویژهای نبوده، همۀ ادیان بهرهای از حقیقت مطلق و غایت قصوی دارند، در نتیجه پیروی از
برنامه های هریک از آنها میتواند مایۀ نجات و رستگاری انسان باشد. بر این اساس نزاع حق و باطل از میان ادیان رخت بربسته، خصوصمت ها و نزاع ها و مجادلات دینی نیز جای خود را به همدلی و همسویی میدهند. پلورالیسم دینی در دهههای اخیر توسط جان هیک (متولد 1922 میلادی) طرح و یا ترویج شده است.
برگرفته از مقاله خانم سمیرا آردی طلبه سطح 2 حوزه علمیه الزهرا شیراز
[1] - علی، اسلامی، پلورالیسم دینی از منظر قرآن کریم، تهران، انتشارات جامع علوم انسانی، 1380، ص 28.
[2] - هادی، صادقی، تازه های اندیشه، ج 1، تهران، انتشارات اموراساتید و دروس معارف اسلامی، 1377، ص 94.
