بالاترین مصیبتی که بر اسلام وارد شد، همین مصیبت سلب حکومت از حضرت امیر‏‎ ‎‏ـ سلام الله علیه ـ بود؛ و عزای او از عزای کربلا بالاتر. مصیبت وارده بر امیرالمؤمنین و بر‏‎ ‎‏اسلام بالاتر است از آن مصیبتی که بر سیدالشهداء ـ سلام الله علیه ـ وارد شد. اعظمِ‏‎ ‎‏مصیبتها این مصیبت است که نگذاشتند مردم بفهمند اسلام یعنی چه. اسلام حالا هم به‏‎ ‎‏حال ابهام دارد زندگی می کند. الآن هم مبهم است. الآن هم نمی دانند مردم که معنی‏‎ ‎‏اسلام چیست، حکومت اسلامی چیست، اسلام چه می خواسته بکند، چه برنامه ای اسلام‏‎ ‎‏داشته است در حکومتش. این پنج سال حکومت، یا پنج ـ شش سال حکومت حضرت‏‎ ‎‏امیر، این با همۀ گرفتاریهایی که بوده است و با همۀ زحمتهایی که از برای حضرت امیر‏‎ ‎‏فراهم شد، سلبش عزای بزرگ است. و همین ‏‏[‏‏دورۀ‏‏]‏‏ پنج ساله و شش ساله، مسلمین تا به‏‎ ‎‏آخر باید برایش جشن بگیرند؛ جشن برای عدالت، جشن برای بسط عدالت، جشن برای‏‎ ‎‏حکومتی که اگر چنانچه در یک طرف از مملکتش، در یک جای از مملکتش، برای‏‎ ‎‏یک معاهد‏ـ یک زن معاهد ـ یک زحمت پیش بیاید، یک خلخال از پای او درآورند،‏‎ ‎‏حضرت، این حاکم، این رئیس ملت، آرزوی مرگ بکند، که مرگ برای من ـ مثلاً ـ بالاتر‏‎ ‎‏از این است که در مملکت من یک نفر زنی که معاهد هست خلخال را از پایش درآورند.‏

صحیفه امام، ج2، ص360