بعضی چیزها هست که تا آدم نداشته باشه و یا ندیده باشه نه میدونه که چه ارزشی داره ونه می دونه که معناش چیه !مثلا خیلی ها از قربت بقیع و مظلومیتش برامون گفتند و نوشتند ،از غریبی وتنهایی زهرا(س) گفتند و نوشتند اما تا خودت مشرف نشی و با چشمای خودت بقیع را نبینی؛صفوف کاروان های ایرانی را که در غم زهرا دزدانه روضه می خوانند را نبینی عمق فاجعه را درک نمی کنی ! یا اینکه وقتی در روز میلاد حضرت علی از پدر صحبت می شه تا پدر نداشته باشی و یاغم یتیمی را نچشیده باشی از ارزش وجودی پدر باخبر نمیشی !حالا چه بابای خوبی داشته باشی وچه بابای بد!که البته به نظر من بابای بد وجود نداره! اما فاجعه از زمانی شروع میشه که بابات بهترین بابای عالم باشه واز دستش بدهی اون هم جلوی چشمای خودت ! اونم با فجیع ترین حالت !بابات را جلوی چشات سلاخی کنن! اون وقت میخوام بدونم چی می کشی اون وقت قدربابا را می دانی یانه ؟ اون وقت میفهمی که رقیه (س) چی کشید؟به نظرشما رقیه(س) دیروز،چه طوری روز پدر را به باباش تبریک گفت؟بیایید رقیه وار به باباهامون روزشون را تبریک بگیم چه باباهای که هنوز سایه اشون بالای سرمون هست وچه باباهایی که توفیق زیر بال وپر بودنشون را نداریم!

رضوی