سال ها پیش وقتی که شما هنوز به دنیا نیامده بودید، شاه ظالمی بر کشور ما حکومت می کرد که فقط به فکر خودش بود. او حرف کشورهای دیگر مثل آمریکا و انگلیس را گوش می داد. مردم دل خوشی از شاه نداشتند و از این وضع ناراحت بودند؛ برای اینکه ناراحتی خودشان را اعلام کنند و بگویند که ما کشوری آزاد و اسلامی می خواهیم، به خیابان ها ریختند. آنها شعارهایی علیه شاه می دادند. یکی از آن روزها که مردم به خیابان ها ریختند و تظاهرات کردند روز 17 شهریور سال 57 بود.

صبح مبارزه
روز 17 شهریور، مردم از صبح زود به خیابان ها آمدند و علیه شاه شعار دادند و با آن شعارها متنفر بودن خود از شاه را اعلام کردند. شاه که از زیادتر شدن مردم ترسیده بود به سربازان خود دستور داد به طرف مردم تیراندازی کنند. سربازان تعداد زیادی از مردم را شهید کردند. آن روز خیابان ها با خون شهیدان رنگین شد. ما هر سال یاد شهیدان 17 شهریور را گرامی می داریم.

دست در دست هم
آیا تا به حال سعی کرده اید یک چوب باریک را بشکنید؟ می بینید چقدر راحت شکسته می شود. اما در عوض وقتی چند تا از همین چوب های باریک را کنار هم بگذاریم، به این راحتی شکسته نمی شوند؛ چون با هم و در کنار هم هستند محکم تر می شوند. انسان هم اگر یک نفر باشد زود از دشمن شکست می خورد؛ امّا وقتی چند نفر با هم متحد شوند، شکست دادن آن ها کار سختی است. مردم ایران برای جنگیدن با شاه همه با هم متحد بودند و دست دردست هم یک صدا فریاد می زدند: «مرگ بر شاه» یکی از آن روزها که مردم متحد بودن و با هم بودن خود را به مردم جهان نشان دادند، روز 17 شهریور سال 57 بود.

رهبر آگاه
بعد از اینکه در روز 17 شهریور سال 57 مردم بر ضد شاه تظاهرات کردند و تعداد زیادی از مردم شهید شدند. امام خمینی (قدس سره) با شجاعت، شاه را قاتل مردم ایران معرفی کرد و از مردم خواست با «اهداء خون» به کمک مجروحان بروند و از جنگیدن با رژیم شاه دست برندارند. امام خمینی (قدس سره) رهبر بزرگ ایران همیشه مانند کوه استوار بود و با سخنان خود مردم را راهنمایی می کرد. اگر امام خمینی (قدس سره) در آن سال ها مردم را راهنمایی نمی کرد، مردم به پیروزی نمی رسیدند.

شهیدان 17 شهریور
امروز 17 شهریور است. پدر علی دسته گلی خرید و به همراه علی و مادرش به طرف بهشت زهرا به راه افتاد. علی از پدرش سؤال کرد: «پدر چرا ما همیشه 17 شهریور به زیارت قبر شهیدان می رویم؟»

پدر گفت: «ما به آنجا می رویم تا یاد شهیدان روز 17 شهریور سال 57 را زنده نگه داریم. از یاد نبریم که این راحتی و آرامشی که داریم نتیجه از خود گذشتگی و ایثار آنهاست.

هدف بزرگ
چند سال پیش که شاه ظالمی در ایران حکومت می کرد، مردم هدف بزرگ و مهمی را دنبال می کردند. آنها برای رسیدن به آن هدف، حتی از جان خودشان هم گذشتند. هدف آنها این بود که با شاه ظالم بجنگند و او را از ایران بیرون کنند. یکی از روزهایی که مردم به جنگ شاه رفتند، روز 17 شهریور سال 57 بود که مردم به خیابان ها آمدند و علیه شاه شعار دادند. سربازان شاه به آنها حمله کردند. عده زیادی از مردم شهید شدند. هدف مردم رسیدن به آزادی و استقلال بود و برای رسیدن به آن هدف تلاش زیادی کردند و بالاخره به هدف خود رسیدند؛ چون شاه در همان سال از ایران فرار کرد و مردم از دست او راحت شدند.

میدان شهداء
«میدان شهدا»! این اسم یادآور شجاعت تمام مردم ایران است. در هر شهری احتمالاً میدان شهدا وجود دارد. جاهایی که مردم به دست سربازان شاه شهید می شدند را به نام شهیدان نامگذاری می کردند. مثل میدان شهدای تهران که در آن تعداد زیادی از مردم شهید شدند.

آن روز 17 شهریور سال 1357 بود که مردم در میدان ژاله جمع شدند و علیه شاه شعار دادند. سربازان شاه تظاهرکنندگان بی گناه را شهید کردند. آن میدان که پرپرشدن گل های ایران را می دید، از آن روز به بعد «میدان شهدا» نامیده شد.

منبع