ماه رمضان هم با همه ی خاطراتش داره کم کم بار و بندیل سفر را جمع می کنه که بره تا سال دیگه

کی هست تا دوباره سال دیگه روی ماهشو ببینه و کی نیست رو فقط خدا میدونه:’(

اما هر چه میگذره با بزرگتر شدن ما آدم ها یه چیزهایی رنگ و بو و خلوصشو از دست میده

هر سال به همدیگر میگیم انگار امسال بوی ماه رمضان نمیاد اما دریغ از اینکه

نه ماه رمضان همان ماه رمضانه فقط این فیتیله معرفت ما هست که پایین کشیده و حالا حالا هم روشن نمیشه

یکی از این معنویت های خوشمزه ماه مبارک سفره های افطاری هست

مادرم میگفت قدیم ها آدم هایی که یه کم دستشونبه دهنشون میرسید

بی ریا یه سفره های ساده ای را تو حیاط های باصفاهای قدیمی می انداختند و همه فقیر و غنی کنار هم با شادی می نشستند و افطار می کردند

بدون هیچ قصد ریا و منافع سیاسی و اقتصادی و….

اما این روزها چی ؟شاید تعداد سفره ها بیشتر و یا رنگین تر باشه اما آیا به همون میزان

با اخلاص و با صفا و به دور از اسراف هم هست؟!!

و…..