روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت، امام حسین (علیه السلام )دومين فرزند برومند حضرت على و فاطمه،كه درود خدا بر ايشان باد،در خانه‏ ى وحى و ولايت،چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پيامبر گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله) رسيد،به خانه‏ ى حضرت على و فاطمه (علیه السلام ) آمد و اسماء را فرمود تا كودكش را بياورد.اسماء او را در پارچه‏ اى سپيد پيچيد و خدمت رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) برد،ایشان به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.( امالى شيخ طوسى ج 1 ص 377 . )

علت نام گذاری 

به روزهاى اول يا هفتمين روز ولادت با سعادتش،امين وحى الهى،جبرئيل،فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا،اين نوزاد را به نام ‏پسر كوچك هارون‏«شبير» كه به عربى‏«حسين‏»خوانده می ‏شود،نام بگذار. چون على (علیه السلام ) براى تو بسان هارون براى موسى بن عمران است جز آنكه تو خاتم پيغمبران هستى (معانى الاخبار ص 57)

شبر بر وزن حسن و شبير بر وزن حسين و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پيغمبر اسلام (صلی الله علیه و آله) فرزندان خود حسن و حسين و محسن را به اين سه نام ناميده است-( تاج العروس ج 3 ص 389،)

اين سه كلمه در زبان عبرى همان معنى را دارد كه حسن و حسين و محسن در زبان عربى دارد- لسان العرب ج 6 ص 60 .

و به اين ترتيب نام پر عظمت‏«حسين‏»از جانب پروردگار،براى دومين فرزند فاطمه انتخاب شد .