باسمه تعالی

السلام علی الحسین و علی علی ابن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین

مراسم پنجمین سالگرد عروج عرفانی و باشکوه و پاکِ انسانی مخلص و عارفی زاهد ، موسس قدیمی ترین حوزه علمیه خواهران استان فارس ؛ سرکار خانم دکتر سیمین تاج مویدی روز دوشنبه 19 مهر از ساعت 12 در مکتب مقدسه حضرت زهرا(سلام الله علیها) (حوزه علمیه الزهرا شیراز) برگزار می شود.

بدین وسیله از تمامی شاگردان دور و نزدیک ایشان و هم چنین اساتید خواهر حوزه های علمیه شهر شیراز دعوت می شود تا در این مراسم شرکت نمایند.

صدای گریه و شیون نامحرم  که در عزای اهل بیت علیهم السلام است (با توجه به کنار هم بودن قسمت زنان و مردان هیئت) برای مردان چه حکمی دارد؟

پاسخ:  در صورتی که مفسده ای نداشته باشد فی نفسه اشکال ندارد.

مطابق با فتوای آیت الله خامنه ای

نويسنده :محمدرضا فؤاديان‏

از نواى غريبانه استغاثه امام حسين(ع)، سال‏ها و قرن‏ها مى‏گذرد، اما انعكاس آن را مى‏توان در لحظه لحظه تاريخ به گوش جان شنيد، اين فرياد نه تنها رو به خاموشى و افول نگذاشته، بلكه هر روز رساتر و پرصلابت‏تر، خروش وجوشش آزادگان عالم را افزوده است.

گويا امام حسين (ع) سال‏ها و قرن‏ها چشم به راه دوخته و به انتظار نشسته است؛ تا امام عصر (عج)، ندايش را پاسخ گويد؛ پرچم بر زمين مانده‏اش را به دوش گيرد؛ داغ‏هاى كهنه‏ اش را التيام بخشد و آرمان‏هاى بلندش را لباس تحقق بپوشاند. روز ظهور، هنگام پاسخ به استغاثه مظلومانه امام حسين(ع) است و حضرت مهدى (ع) پاسخ دهنده آن. در اين گستره بى‏انتها و افق‏هاى دور آن، كسى به خروش و التهاب فرزندش كه براى رسيدن آن روز، گذر آرام آرام و جانكاه لحظه‏ها را به تماشا مى‏نشيند و روزها و سال‏ها را با چشمان منتظرش بدرقه مى‏كند وجود ندارد.

به راستى چه رمزى مهر سكوتْ بر لبان بسته و چه سرّى در اين ميان رخ پنهان كرده است؟ چرا ياد امام حسين(ع) هميشه و همه جا، همراه و هم پاى ياد حضرت مهدى (ع) است؟ چرا هر جا سخن از حسين(ع) است، نام حضرت مهدى(ع) نيز رخ مى‏گشايد؟ چرا عاشورا روز ((ظهور)) است و ياد حسين (ع) آغازين كلام مهدى (ع)…؟

اين گفتار مى‏كوشد گوشه‏هايى از اين ارتباط و پيوست را، از منظرهاى مختلف و در ابعاد گوناگون بررسى كند و فهرست وار آنها را در چهار بخش (همراه با قرآن، همراه با روايات، ادعيه و زيارات، تشرفات) و يك خاتمه برشمارد تا به عنوان دستمايه برخى از محققان و مبلغان و نيز ابزارى براى تحقيق و پژوهش بيشتر و مقدمه‏اى براى كشف زوايايى ديگر از حقايق نورانى حيات اين دو امام همام (ع) باشد. گرچه بررسى و تحليل اين پيوستگى‏ها و نيز نتايج و آثار آن، مجالى ديگر و فرصتى فراخ‏تر مى‏طلبد و گشودن گره اسرار اين پيوستگى‏ها، دل‏هايى راز دان و جان‏هايى آگاه از آن اسرار را مى‏طلبد.

 امام حسين (ع) از نگاه امام مهدى (عج)

سعد بن عبدالله قمى گويد: به امام عصر - اوراحنا له الفداه - عرض كردم: ((اى فرزند رسول خدا! تأويل آيه ((كهيعص)) چيست؟ فرمود: ((هذه اگ‏روف من انباء الغيب، اطلع الله علشا عبده زكريا، د قيّك‏ا عط تمد (ص) و ذلك ان زكريا سأل ربه ان يعلّمه اى‏ء اگ‏مسة فاهبط عليه جقئيل فعلّمه اياها…؛(1) اين حروف از اخبار غيبى است كه خداوند زكريا را از آن مطّلع كرده و بعد از آن داستان آن را به حضرت محمد (ص) باز گفته است…)).

داستان از اين قرار است كه: زكريا از پروردگارش درخواست كرد كه ((اسماء خمسه طيّبه)) را به وى بياموزد. خداوند، جبرئيل را بر او فرو فرستاد و آن اسماء را به او تعليم داد.

زكريا چون نام‏هاى محمد، على، فاطمه، و حسن (عليهم السلام) را ياد مى‏كرد، اندوهش بر طرف مى‏شد و گرفتاريش از بين مى‏رفت. و چون حسين (ع) را ياد مى‏كرد، بغض و غصّه، گلويش را مى‏گرفت و مى‏گريست و مبهوت مى‏شد.

روزى گفت: بارالها! چرا وقتى آن چهار نفر را ياد مى‏كنم، آرامش مى‏يابم و اندوهم بر طرف مى‏شود؛ اما وقتى حسين را ياد مى‏كنم، اشكم جارى مى‏شود و ناله‏ام بلند مى‏شود؟

خداى تعالى او را از اين داستان آگاه كرد و فرمود: ((كهيعص))! ((كاف)) اسم كربلا و ((هاء)) رمز هلاك عترت طاهره است، و(( ياء)) نام يزيد ظالم بر حسين (ع) و ((عين)) اشاره به عطش و ((صاد)) نشان صبر او است.

زكريا چون اين مطلب را شنيد، نالان و غمين شد و تا سه روز از عبادتگاهش بيرون نيامد، و به كسى اجازه نداد كه نزد او بيايد. و گريه و ناله سر داد و چنين نوحه گفت:

بارالها! از مصيبتى كه براى فرزند بهترين خلايق خود، تقدير كرده‏اى دردمندم.

خدايا! آيا اين مصيبت را بر آستانه او نازل مى‏كنى؟ آيا جامه اين مصيبت را بر تن على و فاطمه مى‏پوشانى!؟ آيا اين فاجعه را بر ساحت آنان فرود مى‏آورى؟

بعد از آن گفت: بارالها! فرزندى به من عطا كن تا در پيرى چشمم به او روشن شود و او را وارث و وصىّ من قرار ده؛ آنگاه مرا دردمند او گردان؛ همچنان كه حبيبت محمد را دردمند فرزندش گرداندى.

خداوند، يحيى را به او بخشيد و او را دردمند وى ساخت. و دوره حمل يحيى شش ماه بود و مدت حمل امام حسين (ع) نيز شش ماه بود و براى آن نيز قضيه‏اى طولانى است.

منبع

باسمه تعالی

به یاری خداوند متعال و عنایات اهل بیت (علیهم السلام) کارگاه یک روزه وبلاگ نویسی مقدماتی در دوسطح روز پنج شنبه8 مهر در واحد رایانه حوزه الزهرا شیراز برگزار گردید.

در این کارگاه ابتدا طلاب پایه اول با مبادی و مقدمات وبلاگ نویسی در کوثر بلاگ آشنا شدند و هر کدام به ساختن وبلاگ خویش همت گماشتند

در کارگاه دوم که طلاب پایه دوم شرکت داشتند ، هر کدام از طلاب آموختند که چگونه مطلب و عکس و… در وبلاگ خویش قرار دهند و چگونه مطلب تولیدی ایجاد کنند .

این مدتی که می گذرد در عزای تو
روزی نبوده اشک نریزم بپای تو
با یاد آخرین شب پیش تو بودنم
یک شب نبوده روضه نگیرم برای تو