روزی پیامبر(ص) با جمعی به نماز جماعت ایستاد . در آن زمان حسین (ع)  کودک خردسال بود . زمانی که پیامبر (ص) به مسجد  رفت حسین (ع) نیز به سوی پیامبر(ص) دوید و بر پشت آن حضرت سوار شد و پاهای خود را حرکت می داد و می گفت : حل حل .[1] زمانی که پیامبر می خواست سر از سجده بر دارد، حسین (ع) را با دستهایش می گرفت و در کنارش بر زمین می نهاد. زمانی که به سجده دوم می رفت ، باز حسین (ع) بر پشت آن حضرت سوار می شد و پاهایش را حرکت داده و همان جمله را ادا می کرد . این منظره چند بار تکرار شد، تا پیامبر (ص) از نماز فارغ گردید .

یک نفر یهودی که شاهد این منظره بود ، نزد پیامبر (ص) آمد و عرض کرد:« شما با فرزندان خود به گونه ای رفتار می کنید که در میان ما چنین رفتاری نیست . »

پیامبر (ص) در پاسخ او فرمود : امه لو کنتم تومنون بالله و برسو له لرحمتتم الطبیان.

«آگاه باشید اگر شما ایمان به خدا و رسولش بیاورید، به کودکان مهر و محبت می ورزید .»

همین منظره و سخن، قلب آن یهودی را به اسلام جذب کرد و همان دم مسلمان شد.[2]