بر اساس عنوان گذاری هر ساله ایام پژوهش  توسط شورای محترم پژوهش حوزه های علمیه خواهران ،هر کدام از این روزها  با نام خاصی شناسانده می شود . امسال نیز معاونت محترم پژوهش بنا بر نیاز سنجی و آسیب های مطروحه در بحث پژوهش های دینی خواهران طلبه محورهای مختلفی را در نظر گرفته اند ، که یکی از آن ها محوریت کار گروهی در تحقیقات دینی است .

کار گروهی به ویژه در عرصه پژوهش فواید زیادی را دارد که از جمله مهمترین آن ها:

ا. سرعت در انجام کار

2. ایجاد روحیه اعتماد و همکاری و تعاون بین اعضای گروه

3.آموختن از یکدیگر

4. کاهش استرس

5.تمرکز بر هدف اصلی و ….

اما علت آنکه پژوهش های گروهی بین طلاب از درجه اهمیت و اقبال کمتری برخودار است شاید بتوان به عوامل ذیل اشاره کرد:

1. فردگرايي

فردگرايي يكي از عوامل شكل نگرفتن گروه‌هاي تحقيقاتي است، كه هنجار نشدن كار گروهي را موجب شده است. بين شكاف منفعتي پژوهشگران و عدم شكل‌گيري كار گروهي رابطه برقرار است. فضاي ناامني و عدم اعتماد متقابل‌ نيز بر عدم شكل‌گيري كار گروهي مؤثر است.

2. نبود ساختارهاي ارتباط‌دهنده

نبود نهادها و مراكزي كه محور و مركز ارتباط‌دهندة پژوهشگران باشند موجب شكل نگرفتن كارهاي گروهي است. به نظر مي‌رسد بي‌اطلاعي از كار ديگران نيز يكي از علل عدم شكل‌گيري كارهاي جمعي باشد.

3. فقدان آموزش كارهاي گروهي

به نظر مي‌آيد فقدان آموزش كارهاي گروهي موجب شده كه افراد با تعامل درون‌گروهي آشنا نباشند و درنتيجه رفتار گروهي هنجار نشود و شكست در كارهاي گروهي و عدم گرايش به بار آيد. نبود هنجارهاي رفتار گروهي چه‌بسا موجب انتظارهاي بي‌جا و نادرست از افراد باشد يا فرد خود وظايف درون‌گروهي را نشناسد و همين موجبات شكست و مانع شكل‌گيري كار گروهي باشد. همچنين شكست در كار گروهي پيشين، مي‌تواند از علل بي‌ميلي افراد به‌كار در گروه باشد. سرانجام اينكه عدم تمايل به‌كار در گروه مي‌تواند با عدم شكل‌گيري كار گروهي رابطة معكوس داشته باشد

( مرتضی مداحی،آسيب‌شناسي پژوهش‌هاي گروهي مورد مطالعه: طلاب علوم ديني،http://pajohesh.nashriyat.ir)