;">می آورد، و فطرت الهی و انسانی آنان را بارور می سازد.تربیت دینی به معنای واقعی کلمه، تربیتی است که از مراحل گوناگون عبور می کند و هر قدر عمیق تر می شود به همان میزان از منابع کنترل بیرونی آزادتر می شود، به گونه ای که تربیت دینی از انگیزه های بیرونی، مادی، جسمی و ابزاری شروع و به انگیزه های درونی، معنوی، معرفتی و ارزشی ختم می گردد.[1]
اگر به واقع، غایت تربیت انسانی سازندگی روح و تهذیب نفس و اصلاح مناسبات فردی و اجتماعی و تعهد و تقید به ارزش های اخلاقی و هنجارهای معتدل جامعه باشد- همانگونه که از گفتارها و نظریات بزرگان فلسفه و دین در این زمینه بر می آید- قدرتمندترین منبع تغذیه و تکمیل ابعاد گوناگون تربیت انسانی و ضامن بقا و استمرار رهاوردهای تربیتی بشر چیزی جز دین و ارتباط با معبود نیست. ارتباط با معبود تنها منبع حقیقی سکون و آرامش و روان است؛ اراده را تقویت و غرایز و عواطف را به طور معجزه آسا کنترل می کند.
اهمیت تربیت دینی:
همه افراد انسانی با فطرت خداشناس متولد می گردند. استاد بزرگوار مرحوم علامه طباطبایی می فرمودند: «همه افراد انسان با فطرت خداشناسی متولد می گردند. در میان تمام آیات قرآن مجید که در ارتباط با خدا سخن می گویند، هرگز آیه ای درصدد بیان نحوه شناسایی خدا نیست، زیرا شناخت خدا امری فطری است و همه آیات قرآنی درصددند شرک را از انسان ها دور سازند.»
بدین دلیل اصل پرورش حس مذهبی و اخلاقی از حقوق مسلمه کودکان است و بدیهی است که اگر حس مذهبی در افراد تقویت گردد، به تدریج راه سعادت دنیا و آخرت به روی آنان گشوده می گردد و آن ها از عذاب الهی برکنار خواهند ماند.
با توجه به این مقدمه، در اهمیت پرورش دینی و اخلاقی در کودکان، همین بس که همه نیازمندی های فطری و طبیعی کودکان به وسیله تقویت حس مذهبی و اخلاقی در کودکان ارضاء و تقویت می گردد. نتیجه آن که کودکان هم از نظر جسمی هم از نظر روحی، افرادی سالم و تندرست و بانشاط خواهند بود. با توجه به آیات قرآن افرادی که حس دینی و اخلاقی در آن ها رشد می یابد، به حیات جاودانه دست می یابند و از زندگی حیواني گذر کرده، طعم و لذت زندگی انسانی را لمس خواهند کرد.
با مطالعه آیات قرآن این واقعیت آشکار می گردد که همه موجودات کره زمین به خاطر انسان آفریده شده اند، خداوند می فرماید:
«و سخر لکم ما فی السموات و مافی الارض جمیعا»[2] آفرینش زمین و آسمان و همه موجودات، به دلیل خلیفه الله بودن انسان بوده است و روشن است که صلاحیت ها و
شایستگی های افراد انسانی جز در پرتو تربیت دینی و اخلاقی امکان پذیر نیست. اگر تربیت دینی و اخلاقی وجود نداشت، هرگز مصداقی برای خلیفه الله بودن انسان به وجود نمی آمد.[3]
هدف در تربیت دینی:
در تربیت دینی هدف آنست که رابطه ای بین کودک و خدا ایجاد گردد و در سایه آن، وابستگی پدید آید و آدمی براساس آن قادر شود که خواسته ها و تمایلات نامشروعش را به بند کشد. زندگی را رنگ الهی دهد و برنامه حیاتش را براساس مقررات خداوندی استوار سازد.
در تربیت دینی غرض آنست که انسان صالح پرورش یابد، یعنی کسی که تمام نیروهای مادی و معنوی او در مسیر هدف باشد و جز در راه رضای معبود گام برندارد. در چنین تربیتی کوشش به ایجاد تعادل بین ماده و معنی و رعایت اعتدال در فعالیت و رفتار جاری است و در سایه آن می خواهیم تشویش و اضطراب در زندگی نباشد، دلهره ها و ترس ها که منشأ بسیاری از مفاسد و رذایل است از بین برود، بدبختی ها زوال پذیرد و بین نفس انسان و زندگی آشتی برقرار گردد.[4]
عوامل مؤثر بر تربیت دینی:
در ساختار تربیتی و دینی افراد، عوامل بی شماری تأثیر دارند. بدیهی است که همه این عوامل در یک درجه و سطح قرار ندارند و برخی از آن ها تاثیراتشان عمیق و برخی دیگر، سطحی است. در اینجا به ذکر برخی از این عوامل که تاثیر گذاری آن ها عمیق تر است اشاره می شود:
1-وراثت: منظور، ارث بردن کودک از صفات و ویژگی های پدر و مادر و آباء و اجداد است که از راه نطفه انجام می گیرد. پدر متدین و با اخلاق، روحیه دینداری و تخلق به اخلاق را به فرزند خود انتقال می دهد. به همین مناسبت، اسلام برخی از ازدواج ها را ممنوع کرده است مثل این که آدم بخواهد با شخص الکلی و یا احمق ازدواج کند.
2-محیط: غرض از محیط، مجموعه عوامل و شرایطی است که فرد در آن زندگی می کند و تحت تاثیرات آن قرار می گیرد.
بدیهی است که عوامل محیطی به دو دسته تقسیم می شوند: یک دسته عوامل انسانی و دسته دیگر عوامل غیرانسانی است. منظور از عوامل انسانی این است که کودک در چه محیطی متولد می شود و با چه نوع رفتارهایی آشنا می گردد در خانواده ای که روابط پدر و مادر در کمال صفا و صمیمیت است و یا در خانواده ای که دائما جنگ و جدال در آن وجود دارد.
3-نقش معاشران و دوستان: کودک یک موجود اجتماعی است، احتیاج به انس و الفت دارد و نیازمند به همبازی است. پدران و مادران هرگز نمی توانند نقش همبازی را عهده دار شوند، گرچه خود را فوق العاده صمیمی نشان دهند تاثیری که دوست بر انسان می گذارد، قابل مقایسه با راهنمایی و اندرز پدران و مادران نیست زیرا کودکان در برابر گفته های بزرگترها مقاومت
می کنند، ولی در برابر دوستان و معاشران ناخودآگاه از رفتار و کردار آنان اقتباس می نمایند. روی این اصل، پدران و مادران باید با همه وجود تلاش کنند معاشران خوبی برای فرزندان خود انتخاب کنند.[5]
مقام شهید و ارزش شهادت
استاد راهنما:
سرکارخانم زارع
استاد داور:
سرکار خانم فلاح زاده
پژوهشگر
رقیه وصالی
چکیده
واژه شهید از اسماء الله است این واژه در لغت به معنای مختلفی از جمله گواه، فدائی و کشته شدن می باشد و در اصطلاح به کسیکه درراه خدا کشته می شود و یا مجاهدی که در طریق حق جان می سپارد. شهادت اوج تعالی انسان است،شهید کسی است که با نثار جان خود، درخت اسلام را آبیاری کرده و فساد را ریشه کن می کند.از مجموع اشارات قرآن و احادیث نبوی می توان شاخص های شهادت را اینگونه نام برد:یکی ایمان، دوم نیت، سوم اطاعت ازرهبری، با توجه به این عوامل می توان شهید را اینگونه تعریف کرد: هر صاحب ایمانی که با انگیزه عدل و قسط و نیت خالص و در راستای اطاعت از خداوند، رسول خدا و یا هر عادل الهی اقدام کند چه بمیرد و چه کشته شود شهید محسوب می شود.آرزوی شهادت و دعا برای نایل شدن به آن پسندیده و نشانه ی اولیای خدا وشیوه مومنان راستین و دعای اهل یقین است زیرا که آرزوی شهادت حاکی از شوق لقاءالله و کمال معرفت و حسن عمل است پیامبردر مورد عشق به شهادت می فرمایند: دوست دارم که در راه خدا جنگ کنم تا کشته شوم و سپس دوباره جنگ کنم و کشته شوم و دوباره بجنگم تا کشته شوم.شهیدبا ایثار و گذشت و فدا کردن خود برای تحقق آرمانها و اهداف عالیه ی بشری منش خود را در جامعه جاودانه می سازد، او می خواهد جامعه را از انحراف و پستی و رذالت به سوی فلاح و رستگاری هدایت شود و خون شهید هیچ وقت هدر نمی رود، خون شهید هرقطره اش تبدیل به صدها قطره بلکه هزاران قطره می شود و در پیکر اجتماع وارد می شود، شهادت تزریق خون است به پیکر اجتماع، این شهداء هستند که به پیکر اجتماع و رگهای اجتماع، خون جدید وارد می کنند.
کلید واژه:شهید، شهادت، جهاد،ایثار،جنگ،مقام
مراسم احیای شب 21 ماه رمضان با حضور جمعی از طلاب جدید و طلاب فارغ التحصیل با حال و هوایی خاص در حوزه الزهرا شیراز برگزار شد. حضور با اخلاص طلاب از ساعات اولیه روز دوشنبه برای کمک و نظافت حوزه بسیار جالب و کم نظیر بود .حال و هوایی که از عشق به امام علی منشا می گرفت و در تار و پود طلبگی می تنید.
بد ندیدیم شما را هم کمی با تصاویر به مراسم خودمان دعوت کنیم … اگر یادتان بود و باران گرفت دعایی به حال بیابان کنید…
تازه جامعه اسلامی در مدینه پا گرفته بود پیامبر(ص) چون شمعی فرزوان در جمع صمیمی مهاجران و انصار، همراه با خانواده خود زندگی می کرد. چشم های مسلمانان به خانه پیامبر دوخته شده بود، در انتظار این که فاطمه (سلام علیها) با چه کسی ازدواج خواهد کرد.
برخی که خود را شایسته همسری با دختر پیامبر(ص) می دانستند به خواستگاری او رفتند اما پیامبر(ص) فرمودند: امر ازدواج فاطمه(س) با پروردگار اوست. [1]
در این میان چند نفر از مسلمانان به حضرت علی(ع) گفتند: «تو به خواستگاری فاطمه برو شاید پیامبر(ص) بپذیرد.» [2]
فاطمه زهرا(س) به عقد امیرالمومنین در آمد و مردم شنیدند که پیامبر(ص) فرموده است:
بشارت باد بر تو ای ابوالحسن! خداوند در آسمان، فاطمه را به عقد تو در آورد، قبل از اینکه من در زمین او را به همسری تو درآوردم.
و فرمود: «و لولا علی لما کان لفاطمه کفو»[3]
اگر علی نبود برای حضرت فاطمه(س) هیچ همتا و همانندی یافت نمی شد.
فضای پر امید خانه حضرت زهرا(س) را شکوفه های انتظار پوشانده بود. انتظار نوزادی که لبخند شادمانی را بر لب های پیامبر(ص) می نشاند. این مولود نه تنها نور چشم و فرزند فاطمه(س) بود، بلکه پاره قلب و فرزند پیامبر(ص) نیز بود.
مردم مدینه این حدیث را از رسول خدا(ص) شنیده بودند که می فرمود: خداوند فرزندان هر پیامبری را، تنها از نسل او قرار داد، اما فرزندان مرا از نسل من و از نسل علی بن ابی طالب (ع) قرار داد، فرزندان هر دختری به پدرشان نسبت داده می شوند، جز فرزندان فاطمه(س) که من پدر آنان هستم. [4]
سرانجام، در نیمه ماه رمضان، ماه زیبای ضیافت الله، فرزند رسول خدا
(ص) دیده به جهان گشود و شادمانی و سرور فضای خانه پیامبر(ص) و امام علی(ع) را عطرآگین کرد.
در تاریخ ولادت آن حضرت اختلاف وجود دارد، که در تاریخ روز ولادت همگی اقوال یکی می باشد ولی در تاریخ سال ولادت دو قول که یکی سال دوم هجری و دیگری سال سومی هجری بادشد. که با بررسی اقوال مختلف صحیح تری دو قول مربوط به سال سوم هجری می باشد.
بنابراین امام مجتبی(ع) در شب سه شنبه[5]، نیمه ماه مبارک رمضان[6] سال سوم هجرت[7] متولد شدند. این خود فضیلتی برای این امام بزرگوار است که در چنین ماهی و چنین شبی قدم به این عالم گذاشت.
در واقع امام حسن(ع) دو سال پس از تزویج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه متولد شد و این واقعه بین جنگ احد و آمدن پیغمبر به مدینه بود. [8]
امام حسن(ع) در شش ماهگی به دنیا آمده همچون عیسی بن مریم که او هم شش ماهه به دنیا آمده بود.
روایت کرده اند: که یک روز ام فضل همسر عباس عموی پیامبر به منزل او آمد و گفت: ای محمد دیشب در خواب دیدم که یکی از اعضای بدن خود را در خانه من جا نهادی. پیامبر فرمود: فاطمه دخترم پسری به دنیا آورده است که تو باید او را شیردهی. [9]
امام حسن(ع) نه تنها از سوی پدر بلکه از سوی مادر به عبدالمطلب و از هر دو سو علی نیز به هاشم منسوب می گردد و از آنجایی که حسن به جد بزرگوارش بیش از حد شباهت داشت رسول خدا(ص) می فرمود: حسن از آن من است و حسین از آن علی است.
برگرفته از تحقیق پایانی خانم مریم مشی [10]
تحقيق پاياني سطح دو (كارشناسي)
اقسام ذكر و آثار آن
از ديدگاه آيات و روايات
استاد راهنما
سركار خانم غفارنيا
استاد داور
سركار خانم فلاح زاده
پژوهشگر
زهرا كلانتري
چکیده
ز آنجا كه ذكر ياد خدا از اصول مهم اخلاقي و پايه اصلي دين اسلام است و هدف نهايي دعوت انبياء الهي ذكر و ياد خدا مي باشد در اين تحقيق به بررسي انواع و اقسام ذكر خدا و آثاري كه ياد خدا دارد از ديدگاه آيات و روايات پرداخته مي شود اين نوشتار درين بخش تنظيم شده است.
در بخش اول كه تحت عنوان مفاهيم و كليات است به هدف تحقيق تبيين موضوع و اهميت و ضرورت موضوع پرداخته شده است.
بخش دوم مقابل مفهوم شامل واژه ذكر چگوگي پيدايش ذكر و اهميت آن مي باشد.
بخش سوم اقسام ذكر است كه به ذكر تكويني و غير تكويني تقسيم مي شود و غير تكويني شامل قلبي و غير قلبي و غير قلبي به زباني و عملي و زباني نيز شامل زمان و مكان و حالت مي شود.
در بخش چهارم عوامل و موانع ذكر خدا بيان شده است ودر بخش پنجم آثار ذكر خدا كه شامل آثار دنيوي و اخروي را مي شود توضيح داده شده است.
منابع اين نوشتار تعبيري روايي و اخلاقي مي باشند از جمله آن ها مي توان كتاب ذكر از ديدگاه قرآن و سنت از آقاي علي الماسي، ابعاد عرفاني اسلام از آن ماري شيمل، حكمت عبادات آقاي جوادي آملي فرازهايي از معارف قرآن كريم از آقاي جعفر وفا و كتاب هاي ديگر مي باشد.
کلید واژه ها : ذکر ، خلوص ، خوف، ذکر
