جايگاه و اهميت تشكيل خانواده در سنت نبوي

نهاد خانواده، از منظر اسلام، داراي جايگاه و. قداست ويژه اي است كه قابل مقايسه با هيچ نهاد ديگري نيست. تعابير رسول خدا (ص) در اهميت اين بنياد و جايگاه آن، والاترين تعابير است، به گونه اي كه هيچ چيز با آن قابل قياس نيست، چنان كه از آن حضرت روايت شده است كه فرمود: «ما بني في الاسلام بناء احب الي الله-عزوجل- و اعز من التزويج»
هيچ بنايي در اسلام پايه گذاري نشده است كه در پيشگاه خداي عزوجل محبوب تر و ارجمندتر از تشكيل خانواده باشد.
در ميان همه بنيادها، بنيادي نيست كه تا اين اندازه محبوب و مرضي خداوند باشد؛ خانواده زيباترين و رو به كمال ترين مجموعه اي است كه در هستي وجود دارد. بديهي است كه اين ارزشمندي و محبوبيت به اعتبار پيوند اخلاقي و روحي است كه بين زن و مرد به وجود مي آيد و الا خانه به اعتبار لوازم و ابزار و تشريفات پيش خداوند اين چنين ارزشمند نمي باشد. به عبارت روشن تر محيط خانه جايگاهي است كه ‍]خليفه الله] در آن به وجود آمده و همه قوه ها و استعدادهاي او قرار است در محيط خانه به فعليت در آيد.
تشكيل خانواده از چنان جايگاهي برخوردار است كه يكي از منازل رحمت الهي شمرده شده است؛ هم جلوه رحمت خداست و هم وسيله نزول رحمت الهي است.
رسول خدا (ص) فرموده است:
يفتح ابواب السماء بالرحمه في اربع مواضع: عند نزول المطر، و عند نظر الولد في وجه الوالدين، و عند فتح باب الكعبه، و عند النكاح. درهاي آسمان در چهار موضع از سر رحمت گشوده مي شود: هنگام نزول باران، و هنگام نگاه كردن فرزند به چهره پدر و مادر، و هنگام گشوده شدن در كعبه، و هنگام ازدواج.
تشكيل خانواده در نگاه پيامبر (ص) چنان والا و گرانقدر است كه هيچ چيز با آن برابري نمي كند واگر جايگاه خانواده در هستي به درستي دريافت شود و اين حقيقت ادراك گردد كه بدون سلامت و صلابت آن، هيچ مجموعه انساني قادر به سير كمالي نيست، آن گاه روشن مي شود كه چرا پيامبر (ص) درباره خانواده چنين تعابيري بيان فرموده است و چرا گسستن اين مجموعه نزد خداوند از هر كاري منفورتر است، چنان كه رسول خدا (ص) مي فرمايند: «ما من شي ء ابغض الي الله- عزوجل- من بيت يخرب في الاسلام بالفرقه- يعني الطلاق» هيچ چيز نزد خداي عزوجل منفورتر از اين نيست كه خانه اي در اسلام با جدايي (طلاق) از هم متلاشي گردد.
فروپاشي كانون خانواده چنان نكوهيده است كه امام صادق (ع) فرموده است: «تزوجوا ولاتطلقوا، فان الطلاق يهتز منه العرش. » ازدواج كنيد ولي جدايي حاصل نكنيد كه عرش [الهي] از جدايي به لرزه در مي آيد. اين سخن بيانگر اهميت ويژه بنيان خانواده در نظام هستي است.

طاهره جعفری

وحدت و همگرایی کانون گفتمان قرآن:

وحدت و برادری از جمله اموری است که در قرآن کریم مورد تأکید فراوان قرار گرفته است. در قرآن کریم با تعابیر گوناگونی از مسئله ی وحدت سخن به میان آمده است.

در یک جا خداوند می فرماید:«انما المؤمنون اخوه» ؛ به درستی که مؤمنان برادران یکدیگرند.

قرآن کریم، یکی از بلاهایی را که مانند صاعقه، طغیان رودها و دریاها برای جامعه ی اسلامی مضرو خطرناک می شناسد، اختلاف و تنازع وگروه گروه شدن مردم است. پس ما نیز به عنوان داعیه داران اسلام و معرفت باید مطیع امر خدای سبحان باشیم و از نزاع و اختلاف دست برداشته و دست برادری به سوی دیگر امت های اسلامی دراز کنیم و لبیک گوی فرمان خدا باشیم که فرموده: «واعتصموا بحبل الله جمیعا و لاتفرقوا» ؛ و همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید. امام خمینی (ره) تأکید بر وحدت را از جمله مسائل مهم سیاسی قرآن به شمار می آورند و در این باره می فرمایند: از مسائل مهم سیاسی قرآن دعوت به وحدت و منع از اختلاف است. با تعبیرهای مختلفی که در قرآن کریم، منع تنازع بین مسلمین و سران مسلمین است که نکته اش را هم فرموده است که «لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم» ؛ فشل شدن از این بدتر چه که کشورهای پهناور اسلامی با همه ی قدرتی که از حیث سیاسی، از حیث نظامی، از حیث ذخایر دارند، در مقابل اسرائیل همه فشل هستند؟ دشمنی که حمله بر اسلام کرده است و حمله بر بلاد مسلمین کرده است و هرروز توسعه را زیاد می کندو قانع به یک کشور هم برای خودش نیست، مسلمین در مقابل او فشل هستند. پس اسلام امروز مظلوم است و قرآن مهجور است. احکام قرآن مهجور است به اینکه در مأذنه ها اذان می گویند و نماز می خوانند و اکثر احکام سیاسی اسلام را به آن اعتنا ندارند. پس مسلمانان را چه شده است که فریاد هزاران کودک مظلوم گرفتار در چنگ استعمار را نمی شنوند؟

قدرتهای بزرگ سعی دارند تا با حیله گری و با تبلیغات و با استفاده از وابستگان خود، برهمه چیز اسلام سلطه پیدا کنند، چرا که آنها با اصل اسلام مخالفند، آنها می دانند که اگر در زیر پرچم اسلام میلیاردها جمعیت مجتمع شوند، برای آنها در دنیا زندگی کردن مشکل می شود و دست جنایتکار همه ی آنها قطع می شود. با این شرایط آیا بسنده کردن به قرائت قرآن کافی است؟

خیر؛ قرآن باید در تمام شئون انسانی اسلام حاضر و ناظر باشد. امام (ره) براین باور بودند که اگر مسلمین فقط همین یک فرمان خدا؛ که آنها را به برادری دعوت کرده است را عمل نمایند، در برابر هرگونه آسیب از سوی دشمنان اسلام، مصون خواهند ماند. ایشان خاطرنشان می کنند که: اگر در تمام کشورهای اسلامی همین یک دستور خدا را که عقد اخوت بینشان انداخته است را عمل بکنند، قابل آسیب دیگر نیست. اگر این یک میلیارد جمعیت به این حکم خدا سرنهاده باشند، اطاعت کرده بودند همین یک امر را که انما المؤمنون اخوه، برادرند اینها، اگر این برادری در همه جا بود، اگر این برادری در همه قشرهای ملتها بود، این گرفتاریها برای ما پیدا نمی شد. وحدت تکلیف شرعی: مسلمین مأمورند به دستی و مواصلت و نیکویی به یکدیگر و موّدت و اخوّت، و معلوم است که آنچه موجب ازدیاد این معنی می شود، محبوب و آنچه این عقد اخوت را بگسلد و تفرقه بین مسلمین بیاندازد مغبوض صاحب شرع و مخالف مقاصد عالی اسلام است، امام با توجه به ضرورت اجتماعی و آثار مهم وحدت، آن را تکلیف الهی و شرعی می دانند و وحدت واقعی را نشانه ی نفوذ دین در افراد می دانستند و همواره چنین رهنمود می کردند: «روزی که احساس کردید که محبت و برادری میان شما و سایر اقشار خدمتگذار زیاد می شود، بدانید که ایمانتان زیادتر گردیده است». ایشان اختلاف و تفرقه اندازی را از جمله گناهانی برمی شمردند که به سختی مورد آمرزش خداوند قرار می گیرد:«شما توجه داشته باشید که یک کلمه ی اختلاف آمیز از گناهان بزرگ است که مشکل است خدای تبارک و تعالی بیامرزد». اگر ما نگاهی به آموزه های اخلاقی دین مبین اسلام بیندازیم خواهیم دید که پرهیز از ایجاد تفرقه و تشتت میان گروه های مختلف مردم، از جمله امور مهم اخلاق اسلامی به شمار می آید، تا جایی که در قرآن کریم برای اخوت و برادری پاداش اخروی در نظر گرفته شده است؛ چرا که هرچیزی که ما در این دنیا کاشت می کنیم در سرای آخرت درو خواهیم کرد.

برادری و وحدت نیز از جمله اموری است که صورت غیبی آن در آخرت اینگونه معرفی شده است: «و نزعنا ما فی صدورهم من غل اخوانا علی سرر متقابلین» ؛ هرگونه حسد و کینه و دشمنی را از سینه ی آنها برمی کنیم، در حالی که همه برادرند، و بر تختها روبروی یکدیگر قرار دارند. اتحاد و همدلی محکی است برای ایمان و اعتقاد و به فرموده ی امام راحل (ره): « این محکی است که ما ببینیم به دیگران به چشم برادری نگاه می کنیم و برادروار با هم هستیم یا که خدای نخواسته یک خصومتی در کار است و یک گرفتاری هایی است». ایجاد وحدت در میان مسلمین به عنوان نعمت و رحمتی است از جانب خدای سبحان و به هراندازه که ما مسلمانها در برابر این نعمت شکرگزار باشیم و تمام سعی و تلاشمان این باشد که اگر وحدتی ایجاد می نمائیم، قصدی جز رضایت حضرت حق نداشته باشیم، مسلماً این رحمت الهی ادامه پیدا خواهد کرد و انشاءالله انسجام اسلامی در میان همه ی ملت های مسلمان پدیدار خواهد شد و مسلمین به ابرقدرت دنیا تبدیل خواهند شد، البته این امر به شرطی محقق خواهد شد، که ما مسلمانها، نه طرف «مغضوب علیهم» برویم و نه به طرف «ضالین» بلکه پیرو «صراط مستقیم» باشیم.

پروین صارم پور

دراین روزها که مهمترین مساله سیاسی کشور مساله اجلاس غیر متعهد ها شده است به نظر می رسد ضرورت اتحاد جهانی به ویژه اتحاد کشورهای مسلمان در مقابل استکبار بهترین راه برای زمینه سازی حکومت جهانی حضرت مهدی باشد از این رو مناسب دیدیم چکیده تحقیق پایانی سرکار خانم پروین صارم پوربا موضوع وحدت جوامع اسلامی از منظر امام خمینی (ره) را در وبلاگ مدرسه قرار دهیم تا مورد استفاده علاقه مندان قرار گیرد.

چکیده:
وحدت و انسجام به معنای همگرایی پیروان مذاهب مختلف در عین وجود اختلافات مذهبی است، چرا که حذف اختلافات و تنوع فکری و مذهبی نه ممکن است و نه مطلوب. آنچه مطلوب است یافتن راهکارهایی برای مدیریت صحیح و جلوگیری از پیامدهای واگرایی اسلامی است.
معتقدات مشترک اسلامی مهمترین عامل در دست یابی به انسجام اسلامی است. بنابراین ما اگر بخواهیم انسجام اسلامی تحقق پیدا کند، باید بر اصولی که بین مسلمین مشترک است تکیه کنیم و نباید خود را سرگرم فروعی بکنیم که مورد اختلاف است. دشمنان اسلام سعی دارند که با سرگرم کردن فرقه های مختلف مسلمین آتش کینه و تفرقه را میان آنان شعله ور سازند تا در پرتو آن به مقاصد شوم خود که از جمله مهمترین آنها نابودی اسلام، و مسلمین است، دست یابند، آنها می خواهند با این کار قدرت تفکّر را از مسلمین بگیرند.
ایجاد تفرقه در میان مسلمین پیامدهای ناگواری را به همراه خواهد داشت از جمله: تسلط اجانب بر مسلمین، مرگ ذلت بار و اسارت و نهایتاً بوجود آمدن اسلام آمریکایی.
ایجاد وحدت و انسجام اسلامی فوایدی آثار مهمی دارد که آشنایی با این آثار می تواند سهم مهمی در ترغیب مسلمین برای وحدت و همدلی داشته باشد. مهمترین اثر این وحدت شکست دشمنان اسلام و قطع دست تمامی چپاولگران از ممالک اسلامی است. ایجاد وحدت در جوامع اسلامی باعث احیای استقلال سرزمین های اسلامی که به نوعی یکی از منافع مشترک مسلمین به حساب می آید، می شود و مسلمین به پیروزی نهایی خود که همان فراگیر شدن اسلام عزیز در سراسر جهان است نایل خواهند آمد.
پس از بیان موانع و آثار وحدت و پیامدهای تفرقه و جدایی، نوبت به یافتن راهکارهایی
می رسد که در ایجاد وحدت اسلامی ما را یاری می کند.
از جمله راهکارهای ایجاد اتحاد و همدلی متوجه سران دولت های اسلامی به مسئله ی اختلاف است.
دیگر راه ایجاد وحدت آگاهی بخشیدن به مسلمین است.
ولایت فقیه را نیز می توان به عنوان عامل مهمی در ایجاد وحدت به شمار آورد.
آخرین راه در ایجاد وحدت اسلامی، تشکیل ارتش مشترک و هسته های مقاومت در سرتاسر جهان، توسط مسلمین است،
از این رو پژوهش حاضر در پنج بخش به ضرورت وحدت جوامع اسلامی از دیدگاه امام خمینی (ره) می پردازد برای جمع آوری اطلاعات لازم از روش کتابخانه ای بهره جسته شده است. روش تحقیق در این پژوهش براساس نگرش کاربردی و براساس راهبرد توصیفی است.

مهمترین کلید واژه های این تحقیق عبارتند از: جامعه اسلامی، وحدت، امت، تفرقه، استکبار

به مناسبت میلاد سبط اکبر حضرت رسول ،دردانه زهرا وعلی، حضرت امام حسن مجتبی(ع) مراسم  افطاری امشب در حوزه علمیه الزهرا _مخصوص اساتید و کادر مدرسه برگزار می گردد .بدین وسیله از همگی اساتید این حوزه دعوت می شود در این مراسم حضور یابند .

من الله التوفیق

چکیده تحقیق پایانی سرکار خانم مریم مشی با موضوع سیره سیاسی اجتماعی امام حسن مجتبی که حائز رتبه برتر مسابقات بسیج استان فارس شده اند را روی وبلاگ مدرسه قرار دادیم تا دوستان علاقمند از آن استفاده کنند.

چکیده

حوزه کاری انسان هر چه بیشتر و مسئولیتش سنگین تر باشد، درایت، تدبیر و عاقبت اندیشی بیشتری می طلبد، تا اساس کارها محکم شده و سریع تر و بهتر به سامان برسد.
رسول خدا(ص) و ائمه معصومین (علیهم السلام) این چنین بودند و به گونه ای در مسائل اجتماعی تصمیم گیری می کردند که هرگز پشیمان نمی شدند و بدون هیچ تردیدی کارهایشان را حساب شده و با عاقبت اندیشی انجام دادند.
پاسداری از اسلام ناب محمدی اولین و سنگین ترین وظیفه معصومین بوده و ایشان به گونه ای وصف ناشدنی بر انجام این مهم کوشیده اند و در این راه گرچه همگی گرفتار تیغ دشمن گشته، یا زهر راه نوشیده اند. ولی آیین پاک خدا را از لابه لای حوادث بر فراز و نشیب تاریخ گذارده اند به دست اهلش سپرده اند. آنان، گاهی با سکوت و صلح و گاه با شمشیر و خون و زمانی با فریاد و سخن با درایت و تدبیر به عاقبیت مکتب اندیشه کرده اند.
یکی از مهمترین مسائلی که امام حسن(ع) در دوران کودکی خود درک کرد در کنار پیامبر و حضور داشتن با او در اجتماع است پیامبر برای اثبات حقانیت اهل بیت خود، و برای معرفی و شناساندن جانشینان بعد از خود آن دو کودک (امام حسن و حسین(علیها السلام) را به همراه پدرشان در صحنه های سیاسی مختلفی از جمله ماجرای مباهله، بیعت رضوان و گواهی حسنین در نوشته ثقلیف شرکت می داد.
امام حسن(ع) در زمان خلفای سه گانه فعالیت های خاصی انجام می داد و حتی از دفاع اسلام و گسترش اسلام حقیقی دست بر دار نبود و با توجه به غضب خلافت از امیرالمومنین و خانه نشین کردن او باز هم زیر نظر پدر نقش خاصی را ایفا می کرد از جمله وداع با ابوذر، معاصره عثمان، حضور در مجرای فدک.
امام حسن(ع) در زمان حکومت پدر هم نقش های مهمی بر عهده داشت از جمله تولیت موقوفات و صدقات از طرف پدر و در فراخوانی مردم کوفه در جنگ جمل ایثار در معرکه صفین و امام جمعه موقت در زمانی که امام علی(ع) به علت های خاصی قادر به حضور نبود و بهم ریخته بود و در ابتدا مردم با امام بیعت کردند ولی بعد به خاطر موقعیت های سیاسی که وجود داشت از بیعت با امام خودداری می کردند.
در همین زمان هم معاویه دست از تزویر و نفاق بر نمی داشت و در پشت پرده توطئه چینی می کرد، امام تصمیم بر جنگ با معاویه گرفت ولی چون یاران خود را اندک دید و از سویی هم از طرف معاویه درخواست صلح مطرح شده، دیگر جنگ را ادامه نداد و صلح را پذیرفت و امام با پذیرفتن صلح با اعتراضاتی از سوی یاران و دشمنان مواجه شد ولی امام با مفادی که در صلح بیان کردند به آنان نشان دادند که این صلح به صلاح همه است و از خونریزی هم جلوگیری می کند و اسلام هم حفظ می شود.
در این صلح نامه مفادی مطرح شد از جمله اینکه معاویه حق ندارد خود را امیرالمومنین بخواند و برای خود جانشین تعیین کند و شیعیان از آزار و اذیت او در امان باشند از بیت المال اعمال حقی برای شیعیان و حسن و حسین(ع) کنار گذاشته شود و …
ولی معاویه بعد از پذیرفتن صلح، حتی یکی از شروط را رعایت نکرد و سالوس و چهره واقعی خود را به همگان نشان داد.
امام بعد از اینکه از عملکردهای معاویه و سرکردهای او به ستوه آمده بود کوفه را به قصد مدینه ترک کرد و در آنجا به نشر اسلام و تربیت شاگردان و اختفاگری بر ضد بنی امیه پرداخت ولی معاویه باز هم امام حسن(ع) را در آنجا مانع منافع خود می دید به همین دلیل تصمیم به قتل امام گرفت و او را به دست همسرش با وعده و وعیدهای بسیار به شهادت رساند.
برای بررسی این موضوع از منابع تاریخی، روایی استفاده شده است از جمله بحارالانوار، کشف الغمه، صلح امام حسن(ع) و مظلوم آل عبا….
کلید واژه: سیره، سیاسی، اجتماع، اجتماعی، امام، حسن، خلیفه.