کارکرد فضای مجازی اسلامی را می توان در فریضه مهم و مشهور اسلامی، یعنی امر به معروف و نهی از منکر خلاصه کرد. در دیدگاه الهی-اجتماعی، رسانه وسیله­­ ای برای امر به ­معروف و نهی ­از منکر است. اهمیت این اصطلاح در ارتباطات فرهنگی و سیاسی درون جامعه­ ی متین، انکارناپذیر است. در چنین جامعه­ ای، دین تبدیل به فرهنگ شده و هنجارهای دینی بدون جبر در جامعه پذیرفته شده ­اند. در این صورت کارکرد امربه ­معروف و نهی ­ازمنکر تداوم ارزش­ها و هنجارهای حاکم بر جامعه است. اینگونه ارتباط هم افقی ست و هم عمودی و هم چندسویه. از سویی افراد و اقشار جامعه در قبال یکدیگر مسئول­ اند و از سوی دیگر، آحاد مردم به اعمال حکوکت حساس بوده و حکومت نیز از وظایف فرهنگی خود آگاه خواهد بود. در جامعه متدین، رسانه ­های کوچک و بزرگ نقش تسهیل کننده­ ی ارتباطات دینی را در جامعه به معنای یاد شده را بر دوش دارند. موارد مشخصی را می­ توان به منزله ی مصادیق امربه معروف و نهی­ ازمنکر در فضای مجازی می­توان مطرح کرد؛ مانند: آموزش  الکترونیکی دینی، دعوت و تبلیغ، مناسک مجازی از جمله زیارت از راه دور، پرسش و پاسخ­های دینی و شرعی(به ویژه به علت نبودن محدودیت­هایی چون شرم و حیا از بیان مشکلات شرعی و ترس و اضطراب از پیامدهای طرح آن)، مشاوره های دینی و…

 منبع:عیسی، جهانگیر،شیعه در فضای سایبری، ص90