تکيه بر کعبه 

جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد

نا خود آگاه به سمت تو تمايل دارد

بي تو چندي است که در کار زمين حيرانم

مانده ام بي تو چرا باغچه مان گل دارد؟

شايد اين باغچه ده قرن به استقبالت

فرش گسترده و در دست گلايل دارد

يازده پله زمين رفت به سمت ملکوت

يک قدم مانده، زمين شوق تکامل دارد

جمکران نقطه اميد جهان شد که در آن

هرچه دل، سمت خدا دست توسل دارد

هيچ سنگي نشود سنگ صبورت، تنها

تکيه بر کعبه بزن کعبه تحمل دارد

(سيد حميد رضا برقعي)