1 -فقاهت
وایـن عنصـر، فقه اسـت. فقاهـت را به همـان معنـای پیچیـده و ممتـازی که امـام(ره)بـرای مـا معنـا میکردند و بخصوص در بیانات دو، سـه سـال اخیرشـان بـر آن تأکیـد داشـتند، معنا میکنیـم؛ یعنـی ترکیبی از متـد علمی و دقیق فقاهتـی و به تعبیـر امـام(ره): فقه جواهـری. فقـه صاحب جواهـر، به معنـای دقت و اتقـان کامـل در قواعد فقهی و اسـتنتاج منظـم فـروع از همان قواعدی اسـت کـه در فقه و اصول مشـخص شـده اسـت.

ایـن فقاهت، دو رکـن دارد، کـه رکـن اول آن، اصـول معتدل و قـوی و آگاه بـه همـهی جوانب اسـتنباط اسـت، و رکـن دوم، تطور
حوزه و روحانیت  فقه میباشـد و همان چیزی اسـت کـه امـام در معنای اجتهـاد و مجتهـد و فقیـه می فرمودنـد و تأکید داشـتند که
مجتهـد و فقیه باید بـا دید بـاز بتواند اسـتفهام ها و سـؤالهای زمانه را بشناسـد. سـؤال، نصف جواب اسـت. تا شـما سـؤال زمـان را ندانید، ممکـن نیسـت بتوانیـد در فقه بـرای آن جوابی پیـدا کنیـد. بنابرایـن، فهم سـؤال و ترتیب جواب مناسـب بـرای آن، مهم اسـت.

منبع : گتاب حوزه و روحانیت در کلام حضرت آیت الله خامنه ای/ص9-8